Tussen het KVV en dit BK, hebben we samen – Osa en ikzelf – hard gewerkt op verbetering van de “stap”, en een betere kniewissel bij de hink. De vele trainingen lieten een goede indruk na, dus met vertrouwen naar het BK HSS.
Voor haar de eerste keer, in die nieuwe indoortempel!
Wegens technische problemen – balken niet aangepast aan de elektronische aflezing van geldig/ongeldige sprong – begon de wedstrijd van de scholieren jongens een 15’ later, alsook deze van Osa. Al goed dat ze schappelijk waren, aan de oproepkamer, waardoor de atleten nog wat konden blijven opwarmen…
Aandachtig de wedstrijd van de jongens gevolgd, een kon zo goed weten waar – voor sprongen vanaf de 9m balk – de 11m lag. Er lag op die hoogte namelijk een zak polsstokken. 2x bij het inspringen, landde Osa voorbij die afstand, en dus verder dan de 11m. Zij en ik hadden er dus vertrouwen in.
Eerste sprong echter slecht afgewerkte landing, en een tegenvallende 10m48. Oei, dat snapte ze zelf ook niet goed… Tweede sprong, uit evenwicht bij de landing van de stap, en doorgelopen. Daar het elektronisch scorebord regelmatig uitviel en we niet goed wisten welke positie ze stond, moest er een derde goede sprong komen. Echter bleef ze daar op een 10m26 hangen, maar bleek ze nog 8° te staan.
Op naar nog 3 pogingen.
Geen goede 4° poging… “Nu ga ik voor die 11m” wist ze te zeggen, vóór haar 5° poging. En ze ging blijkbaar wel sneller in de aanloop dan voordien, want 3 laatste passen “trippelen” om geen 0-sprong te hebben = 10m88. En op naar de 4° plaats. Haar laatste poging = 10m85, terwijl er nog iemand iets verder sprong, en Osa uiteindelijk 5° eindigde. Wel was ze de eerste 1° jaars en hield ze nog drie 2° jaars achter zich. Ze verbeterde eveneens nogmaals haar eigen PR/CR, maar mits die sprong van het inspringen, had ze mooi 2° kunnen eindigen. Die 11m is dus echt niet veraf meer! Als trainer enerzijds een beetje ontgoocheld, wegens die 11m, maar toch nog best tevreden, met te zien; dat de stap van haar HSS, zoveel beter was, evenals die kniewissel, de trainingen toch resultaat hadden opgeleverd, en er weer een nieuw CR gevestigd werd.
Op naar de outdoor en naar de 11m en meer. Nogmaals een dikke proficiat Osa.
(verslag door Frank Van Impe)